विश्वविद्यालयमा विवाद : तनाव विद्यार्थीलार्इ कि शिक्षकलार्इ

------ अनन्तप्रकाश सुवेदी

अस्ति राति सपनिमा मायालुलार्इ देखे मैले ‍‍‍.........................

यसरी गीत लेखेर गुन गुनाउनुकाे छुट्टै मज्जा हाेला तर सपनाकाे तनावले झल्यास्स उठ्दाकाे अनुभव अर्कै हुन्छ, अधिकांश हामी सबैले अनुभव गरेकै छाैं । यस्तै सपनासँग साक्षात्कर भइयाे अस्ति राति । स्मरणका लागी नै भए पनि याे ब्लगमा अपडेट गराैं लाग्याे । धेरै भएकाे पनि थियाे ब्लगमा केही नलेखेकाे ।

नेपालमा जताततै अभाव र गरिवि नै छ । यसका सिकार यहाँ बसेपछि हामी सबै हुनु नै छ । यसबाट पर रहेर साेच्नुकाे कुनै अर्थ पनि छैन । विद्यार्थिका अाफ्नै समस्या छन्, कार्यरत कारार शिक्षक, कर्मचारी, ज्यालादारी सबैका अाफ्नै राेदन छन् । यस्तै विवादका विच विश्वविद्यालय बन्द छ र बन्दका बिच दशैं, तिहार र छठ सुरु भएकाे छ ।

विश्वविद्यालयमा भइरहेकाे तनाव मस्तिष्कमा यसरी बसेछ कि सपनामा पनि रामपुरका गतिविधिहरु देखिन थाल्याे । अझ शिक्षककै रुपमा विद्यार्थिकाे परिक्षा लिइएकाे देख्न पुगियाे । धेरै चाेटी सरेर अहिले अनिश्चित भएकाे मैले नै पढाउने Medicinal and Aromatic Plants विषयकाे अन्तिम लिखित परिक्षा विश्वविद्यालयमा विभिन्न पक्षकाे हडताल जारी रहेकाले हाेला साय अाफ्नै गाउँ फूलवारीमा गाउँलेहरुकाे घर घरमा ७।८ जना विद्यार्थि बाडिएर परिक्षा लिइरहेकाे फिलिम नै झल झलि देख्न पुगियाे । परिक्षा लिँदै गर्दा उत्पन्न तनावका बिच निन्द्रा खुल्याे । अाशा गराैं त्याे परिक्षा विपनिमा पनि चाडैँ नै हाेस् । त्यसभन्दा पहिले कक्षा सुचारु हाेस् । अझ भनाैं कृषि तथा वन विज्ञान विश्वविद्यालय र त्रिविकाे विवाद पनि चाडैं सल्टियाेस् । याे विवादसँग लेना देना न यहाँ अध्ययनरत विद्यार्थिकाे छ न कार्यरत शिक्षक कर्मचारीकाे छ । याे किन लम्बिरहेकाे छ, कमसेकम मैले चाहीँ बुझ्न सकेकाे छैन । 

सपनामा नै विश्वविद्यालयकाे गतिविधि देख्न थालेपछि यसमा भइरहेकाे विवादकाे हल के हुन सक्ला भनेर एउटा अालेख तयार पारेर एउटा लाेकप्रिय मिडियामा पठाएकाे थिए, सायद छापिदैं हाेला या उसलार्इ मेराे भावना मन परेन, केही समय कुराैं लाग्याे र सपनाकाे स्मृतिमा केही ब्लगमा नै सही काेराैं लागेर लेख्न पुगेकाे छु । 

सरकारी क्याम्पस घर नजिकै भएकाले नै हाेला तत्कालि रामपुर कृषि क्याम्पसमा पढियाे । कृषि परिवेशमा गाउँ घरमा नै हुर्केकाले यसतर्फ अाकर्शित नै गर्याे । स्नातकाेत्तर पनि सकेर यहीँ अध्यापनरत छु । विद्यार्थि काल कसरी बिते तपशिलका कुरा भए । अध्यापनरत रहँदै गर्दा क्याम्पस विश्वविद्यालयमा परिणत भएकाे पनि धेरै वर्ष भै सक्याे । हाल अाएर रामपुरे विवाद यति चरमउत्कर्षमा पुगेकाे छ कि प्राय:जसाे सम्पुर्ण मिडियाहरुले यसकाे नकरात्मक पाटाे केलाइ केलाइ दिन सुरु गरिसकेका छन् । केही विद्यार्थिहरु तपार्इहरु विद्यार्थिकाे भविष्य प्रति त्यति चिन्तित हुनु भएन भनेर स्वयम् मलार्इ पनि बारम्बार अाराेप लगाउने गर्छन् । मेराे त्यसमा ठाडै खण्डन रहन्छ र विश्वविद्यालय प्रशासन पनि चिन्तित नै रहेकाे मैले पाउँछु । चिन्ता र तनाव नभएकाे भए सपनामा पनि विश्वविद्यालय र परिक्षा किन देख्न पर्थ्याे हाेला । मेराे जस्तै तनाव सम्पुर्ण अादरणिय प्रध्यापकहरु, प्रसाशकहरु तथा कर्मचारीहरुमा पनि छ । विद्यार्थिहरुमा तनाव नहुने त झन् कल्पना पनि नगराैं । 

सबैले समस्या नै तेर्साउँछन् तर समस्याकाे समाधानकाे उपाय दिदैनन् भन्ने अाराेप पनि उठ्न थालेकाे छ । समाधानकाे केही उपाय मैले हिजाे सपनाकाे तनावबाट बिउँझिएर केलाउने प्रयास गरेकाे छु । त्याे छापिएला भन्ने अाशा गराैं । त्याे मेराे निजी विचार हाे । मैले जति बुझे त्यति लेखेकाे छु । न म विद्यार्थ नेता तथा विश्वविद्यालय प्रशासन विच भएका चरणवद्ध बैठक मा छु न अन्य बन्दकर्ता समुह र प्रशासन बिच भएका वार्तामा सम्मिलित छु । त्यसैले मेराे बुझाइमा कमजाेरी पनि हुन सक्लान् र अन्य सटिक उपाय पनि हाेलान् कृषि तथा वन विज्ञान विश्वविद्यालयलार्इ सुचारु रुपमा अघि बढाएर देशकाे कृषि विकाशमा याेगदान दिन सक्ने हैसियतकाे बनाउने । सबैकाे रचनात्मक भूमिका हाेस् भन्ने अाशा गराैं ।

चलिरहेकाे र अाउँदै गरेका चाड सबैकाे मंगलमय बिताेस् र यस पश्चात विश्वविद्यालय सुचारु रुपमा अघि बढ्न सकाेस् । मेराे कामना । कमसेकम कार्यालयकाे तनाव घर सम्म अझ सपनामा पुर्याउनु नपराेस् ।